.jpg)
Ντίαρ Ντάιαρι,
αν και δεν μου αρέσουν οι πολύπλοκες και χρονοβόρες συνταγές, τις προάλλες το παράκανα ετοιμάζοντας την τούρτα των γενεθλίων μου. Αποφάσισα να μάθω να φτιάχνω τούρτες με ζαχαρόπαστα ή fondant όπως λέγεται εδώ.
Ο λόγος είναι πως τον τελευταίο καιρό έχω λιώσει να βλέπω τα επεισόδια του Cake Boss, ενός τρελού ιταλοαμερικάνου, του Buddy, που έχει ζαχαροπλαστείο και φτιάχνει αδιανόητες τούρτες υπερπαραγωγή. Ό,τι τρελό και ακραίο του ζητάνε, το φτιάχνει. Τούρτες με βεγγαλικά, με φωτιές, τούρτες ρομπότ, τούρτες που κινούνται, μέχρι και τούρτα τουαλέτα με καζανάκι που ρίχνει νερό έχει φτιάξει ο άνθρωπος! Είναι απίστευτα ταλαντούχος σε αυτό που κάνει, και η σειρά-ριάλιτι έχει κερδίσει πολύ κόσμο. Το κατάστημά του βρίσκεται στο Hoboken, μια περιοχή στο New Jersey ακριβώς απέναντι από το Manhattan, και περίπου 15 λεπτά απόσταση από το κέντρο της Νέας Υόρκης. Από τότε που βγήκε στον αέρα η εκπομπή, ολόκληρη η πόλη του Hoboken έχει πάρει τα πάνω της καθώς έχει γίνει διάσημη και πλήθος κόσμου πηγαίνει εκεί με αφορμή φυσικά το ζαχαροπλαστείο που ονομάζεται Carlo’s Bakery. Πριν λίγο καιρό μάλιστα ο δήμαρχος του Hoboken ονόμασε τον δρόμο του δημαρχείου – στον ίδιο δρόμο βρίσκεται και το ζαχαροπλαστείο – Carlo’s Bakery Way.
Προσπάθησα μια φορά να πάω όταν μας είχε επισκεφτεί η μαμά μου, ήταν Γενάρης, φοράγαμε 3 κασκόλ χωρίς υπερβολή, και η ουρά από κόσμο έξω από το μαγαζί έφτανε 3 blocks μακριά…
Φανταστείτε τι κόσμο τραβάει ο Buddy!
Με βρίσκει αντίθετη το reality της υπόθεσης και πως εκτίθεται ολόκληρη η οικογένειά του μέσα από τα επεισόδια, αλλά δεν παύουν να με γοητεύουν οι δημιουργίες του.
Επίσης σε ΚΑΘΕ επεισόδια τονίζει πολύ τη familia, και μου θυμίζει λίγο μαφιόζο που βγήκε από τον νονό! Έχει πλάκα, ψάξτε αποσπάσματα ή ολόκληρα επεισόδια στο youtube…
Βλέπω λοιπόν τι ωραία που στοιβάζει τις τούρτες… μετά τις κάνει “dirty icing”, δηλαδή πέρασμα με βουτυρόκρεμα για να κολλήσει το fondant…. και τέλος τι ωραία που το στρώνει πάνω στην τούρτα… Πόσο δύσκολο να είναι λέω!
“Φαντασιώθηκα” την τούρτα μου λευκή, με κόκκινα τριαντάφυλλα στο κέντρο.
Και είπα να προσπαθήσω να την κάνω πράξη!
Αγόρασα έτοιμη ζαχαρόπαστα, πολλά χρώματα ζαχαροπλαστικής, ζαχαρωτά σε σχήμα κόκκινων μικρών τριαντάφυλλων και πράσινα φυλλαράκια.
Επειδή το σχέδιο ήταν ήδη μεγαλόπνοο λόγω της χρήσης ζαχαρόπαστας είπα να μην δυσκολευτώ πολύ, γι’αυτό και ότι μπορούσα το πήρα έτοιμο. Την επόμενη φορά θα φτιάξω μόνη μου λουλουδάκια γιατί τελικά είναι πανεύκολο, ειδικά αν έχεις προϋπηρεσία στην…πλαστελίνη!!!
Λόγω των κόκκινων τριαντάφυλλων, σκέφτηκα να είναι και το εσωτερικό κόκκινο.
Άρα…. red velvet!
Βρήκα τη συνταγή εδώ, και αρχικά με έπεισε επειδή υπάρχει βίντεο που δείχνει αναλυτικά κάθε βήμα.
Την ακολούθησα πιστότατα, πράγμα σπάνιο για μένα, και στο τέλος πείστηκα πώς από τη συνταγή λείπουν υλικά.
Έτσι λοιπόν, αν έχετε σκοπό να την ακολουθήσετε προτείνω τα εξής:
- Μην ξεχάσετε να προσθέσετε 2 κουταλάκια του γλυκού baking powder. Στα 2 πρώτα στρώματα δεν έβαλα καθώς δεν έλεγε η συνταγή και βγήκαν στουμπηγμένα. Στο τελευταίο που έβαλα, επειδή απέκτησα μαντικές ικανότητες, βγήκε τέλειο, φούσκωσε και έγινε πολύ μαλακό κέικ-παντεσπάνι.
- Την γέμιση δεν την πέτυχα παρότι ακολούθησα βήμα προς βήμα υλικά και οδηγίες. Βγήκε νερουλή, με αποτέλεσμα να μην στέκεται το στρώμα κέικ πάνω της. Ευτυχώς είχα πολύ βουτυρόκρεμα και αντικατέστησα την “αποτυχημένη” γέμιση. Τη γέμιση δεν την πέταξα ασφαλώς, γιατί δεν πετάμε τίποτα, θα σας δείξω σε λίγο τι την έκανα και βγήκε λουκούμι…!
Με κόπο και ιδρώτα, ορίστε τι κατάφερα!!
Και ορισμένα βήματα της παρασκευής:
Δεν είναι επαγγελματική, έχει τα ελλατωματάκια της από κοντά, αλλά παρόλαυτά ένιωσα περηφάνια όπως τότε με τα αγαπησιάρικα τσουρέκια.
Συγκεκριμένα, το πρόβλημά μου ήταν πώς να στρώσω τη ζαχαρόπαστα αποφεύγοντας να κάνει “πιέτες”. Ακόμα δεν ξέρω πώς, και όσες ζάρες μου έγιναν στο τελείωμα τις κάλυψα με 2 κορδέλες από ζαχαρόπαστα, που τις “κόλλησα” με βουτυρόκρεμα.
Τι απέγινε η αποτυχημένη γέμιση της τούρτας?
Μπουκίτσες cheesecake! Το μείγμα είχε ήδη cream cheese, ζάχαρη άχνη και κρέμα γάλακτος. Πρόσθεσα μισό αυγό που είχε μείνει από το πασάλειμμα της σφολιάτας, και 3 κουταλιές αλεύρι. Έλιωσα σταγόνες butterscotch, που είναι καραμέλα, και τις ανακάτεψα στο μείγμα.
Το έψησα για 20 λεπτάκια, το άφησα να κρυώσει και το έκοψα σε μικρές μπουκίτσες που έγιναν ανάρπαστες! Να, δείτε…
Μακροσκελές αυτό το ποστ, γιατί τώρα ακολουθεί το party table που ετοίμασα με ιδέες και εμπνεύσεις από το Pinterest!
Και τα φαγώσιμα μπιχλιμπίδια (με τα καρτελάκια τους που τύπωσα το προηγούμενο βράδυ)!!
Ρολάκια αραβικής πίτας, με ζαμπόν, τυρί και μαγιονέζα. Μια ιδέα που πήρα από την Ειρήνη.
Αγγουράκια γεμιστά με blue cheese και ηλιόσπορους….
και cream cheese με ζαμπον.
Την ιδέα για τα αγγουράκια την πήρα από εδώ!
“Βρασσελάκια” με προσούτο (έτσι λέω τα λαχανάκια Βρυξελλών!). Όχι πολύ επιτυχημένα, γιατί ήθελαν περισσότερο ψήσιμο.
Η ιδέα εδώ.
- Με παρμεζάνα και παπαρουνόσπορο
- Με κέτσαπ, τσένταρ και ρίγανη
- Με κανέλα και άχνη (δεν παίρνω credit, ήταν ιδέα του Βασίλη!)
Ουφ! Το’γραψα επιτέλους το ποστ!
Πόσο πολύπλοκο έχει γίνει πλεον να γράφω ένα ποστ! Να περνάω το watermark στις φωτογραφίες για να δυσκολεύω τα κλεψίματα (ουκ ολίγα! κ.Ιωάννα η αστακομακαρονάδα σας έχει γίνει διάσημη και πρώτη στα κλεψίματα!!!), να προσέχω να μην ξεπερνάω το όριο των 2Mpixels στο picasa γιατί είμαι στο όριο… Κόπιασα! Αλλά έχω ένα καλό reference για μελλοντικά πάρτυ!
Ελπίζω κι εσείς!
Φιλιά πολλά και σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας!
Τζενούλα
Πηγή: My Kitchen Diary, το προσωπικό blog της Jenny_G