Ντίαρ Ντάιαρι,
μερικές φορές όταν δοκιμάζω κάτι έξω, σε κάποιο εστιατόριο ας πούμε, μου καρφώνεται στο μυαλό να δοκιμάσω να το φτιάξω κι εγώ.
Ψάχνω συνταγές, προσπαθώ να θυμηθώ γεύσεις, βάζω και φαντασία και όλο και κάτι βγαίνει.
Έτσι όταν πήγαμε στο Jojo, μου άρεσε υπερβολικά το πιάτο
“Ravioli, three cheeses, warm beets, poppy seeds and balsamic vinegar
Βάζουμε το αλεύρι και το αλάτι σε ένα μπολ, κάνουμε μια λακούβα στο κέντρο και βάζουμε τα αυγά. Σιγά σιγλα ενώνουμε τα αυγά με το αλεύρι, και ζυμώνουμε με τα χέρια. Όταν η ζύμη γίνει ελαστική την τυλίγουμε με μια μεμβράνη και την αφήνουμε στο ψυγείο για 20-30 λεπτά.
Στη συνέχεια ανοίγουμε φύλλο με έναν πλάστη, όχι ψιλό σαν του μπακλαβά, αλλά όχι και πολύ χοντρό.
Με τη βοήθεια ενός μεγάλου ποτηριού κόβουμε το φύλλο σε στρογγυλά. Σε κάθε στρογγυλό βάζουμε μια κουταλιά από τη γέμιση. Βρέχουμε το μισό με λίγο νεράκι, για να κολλήσει όταν το καπακώσουμε. Το κλείνουμε με το άλλο μισό και με τη βοήθεια ενός πηρουνιού.
Υπάρχουν και ειδικές φόρμες για να φτιάξει κανείς ραβιόλια. Απλώνεις πάνω τους το φύλλο, σε κάθε τρύπα της φόρμας βάζεις τη γέμιση, κλείνεις τη φόρμα και τα ραβιόλια κόβονται όλα ομοιόμορφα. Αλλά για όποιον δεν την έχει νομίζω πως η λύση με το ποτηράκι είναι μια χαρά!
Στη συνέχεια τα βράζουμε, τα σουρώνουμε και προσθέτουμε λίγο βούτυρο για να μην κολλήσουν. Προσέχουμε να τα έχουμε κλείσει καλά, για να μην αδειάσει η γέμιση καθώς βράζουν.
Γέμιση
Για τη γέμιση χρησιμοποίησα:
- κατσικίσιο τυρί
- παρμεζάνα
- cream cheese
Είχα πάρει κόκκινα και κίτρινα πατζάρια από το online σούπερ μάρκετ μου.
Τα πατζάρια όταν βράζουν μου βρωμάνε πολύ (όπως και τα χόρτα). Και ως γνωστόν ό,τι μου βρωμάει δεν το ακουμπάω. Έτσι λοιπόν τα τύλιξα με αλουμινόχαρτο και τα έψησα στο φούρνο, αποφεύγοντας την πολλή έντονη μυρωδιά τους. Όταν κρύωσαν τα έκοψα σε φέτες.
Σερβίρισα τα ραβιόλια σε ένα πιάτο και τα πασπάλισα με λίγο παπαρουνόσπορο (μην την ακούσουμε κιόλας). Από πάνω προσθεσα τις φέτες από τα πατζάρια. Ετοίμασα μια απλούσταση σως με βαλσάμικο και λίγο λαδάκι και την περιέχυσα από πάνω.
Ήταν φανταστικά! Είχαν ταυτόχρονα μια απλότητα αλλά και μια ιδιαιτερότητα που το έκανε να μην είναι ένα συνηθισμένο πιάτο.
Νομίζω πως με κάτι τέτοιο μπορεί κανείς να εντυπωσιάσει και να ικανοποιήσει τους καλεσμένους του!
Γιορς
Πηγή: My Kitchen Diary, το προσωπικό blog της Jenny_G