αλΥΛΙΚΑ για το pesto
μία χούφτα φύλλα φρέσκου δυόσμου
2 κ.σ. κουκουνάρι
2-3κ.σ ελαιόλαδο
2-3κ.σ. παρμεζάνα τριμμένη
1/2 σκελίδα σκόρδο λιωμένο
1/4 του κιλού ανθότυρο
1 μικρή κονσέρβα τεμαχισμένα μανιτάρια
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βουτάμε τα πλυμμένα φύλλα δυόσμο πρώτα σε βραστό νερό (2-3 δευτερόλεπτα) κι αμέσως μετά σε μία λεκάνη με παγάκια και παγωμένο νερό.
Τα απλώνουμε σε μία πετσέτα να στεγνώσουν καλά.
Καβουρντίζουμε το κουκουνάρι σε τηγάνι τεφάλ σε δυνατή φωτιά να μαυρίσει λίγο.
Βάζουμε όλα τα υλικά στο μπλεντεράκι και τα χτυπάμε.
Δοκιμάστε την γεύση κι αν θέλετε προσθέστε επιπλέον κάποιο υλικό.
Μπορείτε να παραλείψετε το ζεμάτισμα των φύλλων – νομίζω τα ζεματάνε για να είναι ωραίο το χρώμα της σάλτσας.
Η ποσότητα του πέστο που βγαίνει είναι περίπου 3κ.σούπας.
Κράτησα 1 κουταλιά για παπαρδέλλες με pesto δυόσμου και το υπόλοιπο το χρησιμοποίησα για τα ραβιόλια.
Στραγγίζουμε τα μανιτάρια καλά και τα περνάμε στο μπλεντεράκι.
Τα τσιγαρίζουμε με λίγο ελαιόλαδο.
Τα βάζουμε σε μπωλ, ρίχνουμε μέσα και το ανθότυρο και το πέστο δυόσμου και τα πατάμε/ανακατεύουμε με πιρούνι να ενωθούν τα υλικά.
Δοκιμάζουμε την γεύση και αν θέλουμ αλατοπιπερώνουμε.
ΥΛΙΚΑ για τα ραβιόλια
2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
4 αυγά
2κ.σ. λάδι
1/2 κ.γ. αλάτι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε πολύ φαρδιά λεκάνη (ή στον πάγκο εργασίας) κοσκινίζουμε το αλεύρι. Κάνουμε γούβα στο κέντρο και μαζεύουμε το αλεύρι στο πλάι.
Χτυπάμε τα αυγά καλά με το λάδι και το αλάτι.
Τα ρίχνουμε στη γούβα κι αρχίζουμε να παίρνουμε σιγά-σιγά αλεύρι από τα πλαϊνά για να φτιάξουμε ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια άλλά να παραμένει απαλή κι υγρή.
(κάποια στιγμή η ζύμη ‘αρνείται’ να τραβήξει άλλο αλεύρι – μπορεί να πάρει λιγότερο ή να χρειαστεί περισσότερο από όσο βάλαμε στην λεκάνη)
Κόβουμε την ζύμη σε 8 μπάλες.
Με αυτές ανοίγουμε λωρίδες ίσου μεγέθους ανά δύο.
Στρώνουμε κάτω την μία, βάζουμε σε διαστήματα γέμιση (να υπάρχουν 2 δάχτυλα κενό από κουταλιά σε κουταλιά), απλώνουμε νερό στα ενδιάμεσα με πινέλο και ‘κλείνουμε’ με το δεύτερο φύλλο. Κόβουμε σε τετράγωνα.
Η ζύμη πρέπει να ανοιχτεί λεπτή-λεπτή – θα χρειαστεί αλευράκι την ώρα που ανοίγουμε τα φύλλα.
Δεν κατάφερα με την ειδική μηχανή να τα ανοίξω – με τον πλάστη μου φάνηκε πιο εύκολο.
Χρησιμοποίησα όμως μία εξαιρετική βάση ειδική για ραβιόλια που τα κάνει μικρά-μικρά και ζουμπουρλούδικα.
Τα βράζουμε λίγη ώρα και σερβίρουμε με φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα – για πιο … περίπλοκες διαθέσεις μπορούμε να τα περιλούσουμε με καυτό βούτυρο πρώτα ή να φτιάξουμε μια ωραιότατη σάλτσα από φρέσκιες ντομάτες.
Σημείωση:
Όταν κόψω την ζύμη σε μπάλες, όσο δουλεύω την μία για να την ανοίξω σε φύλλο, τις άλλες τις έχω σε υγρή πετσέτα.
Αν την ώρα που πάρω την επόμενη μπάλα, την δω υγρή και κολλώδη, την ακουμπάω σε λίγο αλεύρι και την ζουλάω στην παλάμη μου ώστε να φύγει η υγρασία.
Μόλις φτιάξω την κάθε φουρνιά ραβιόλια, τα βάζω σε πιάτο στο οποίο έχω ρίξει σιμιγδάλι και τα βάζω στο ψυγείο μέχρι να τελειώσω την επόμενη φουρνιά.
Επειδή δεν τα έκανα για αυξημερόν κατανάλωση, τα συντηρώ στην κατάψυξη, σε σκεύος που πρώτα πασπάλισα με σιμιγδάλι ενώ ανάμεσα σε κάθε στρώση έβαλα ένα κομμάτι χαρτί κουζίνας. Το σκεύος δεν το έχω σκεπάσει (έτσι ορμήνευαν οι οδηγίες που είχα για ραβιόλια – από το περιοδικό Γεύση Κουζίνα κάποιου περασμένου μήνα)
